خواص اساسی پارچه های نساجی چیست؟

خواص اساسی پارچه عمدتاً شامل مقاومت در برابر شکستن پارچه (شامل مقاومت کششی شکستگی، استحکام پارگی و مقاومت درپوش پارچه و غیره) و مقاومت در برابر سایش است.

استحکام شکست کششی نشان دهنده استحکام پارچه در هنگام کشش توسط نیروی خارجی است. شاخص ها عبارتند از مقاومت شکست، ازدیاد طول در هنگام شکست، کار در هنگام شکست، کار خاص در هنگام شکست و غیره. مقاومت شکست نشان دهنده بار در واحد سطح مقطع زمانی است که پارچه می شکند. ازدیاد طول در هنگام شکست نشان دهنده درصد کشیدگی پارچه در شکست کششی است. تغییر بار و کشیدگی پارچه در کل فرآیند تنش به یک منحنی مختصات کشیده می شود که می توان از آن برای محاسبه کار پارگی پارچه استفاده کرد. ازدیاد طول منحنی شکست به انقباض نخ های تار و پود در پارچه مربوط می شود. هر چه انقباض بیشتر باشد، در ابتدای کشش کشیدگی بیشتر می شود. کار شکستن کاری است که توسط نیروی خارجی انجام می شود که پارچه کشیده می شود تا شکسته شود. هر چه کار شکستن بیشتر باشد، پارچه قوی تر است. استحکام پارگی پارچه تقریباً متناسب با مقاومت نخ ریسیده شده است. برای پارچه‌هایی که بافت شل دارند، تعداد نخ‌های در حال چرخش تحت تنش افزایش می‌یابد و قدرت پارگی پارچه افزایش می‌یابد.

مقاومت سایشی پارچه، مقاومتی است که پارچه در برابر سایش دارد. اصطلاحاً سایش به این معنی است که پارچه به تدریج در اثر اصطکاک مکرر در برابر آن توسط جسم دیگری در حین استفاده آسیب می بیند. انواع مختلفی از سایش وجود دارد، به طور عمده: ① صاف کردن: پارچه در معرض اصطکاک سطحی رفت و برگشتی یا چرخشی است، مانند حالت سایش آستین لباس، باسن شلوار، پایین جوراب، و غیره. ② سنگ زنی لبه پارچه به نصف تا می شود. ③ منحنی: عبارت است از اصطکاک مکرر پارچه در حالت خم شدن، مانند حالت سایش آرنج آستین لباس و زانوی شلوار. علاوه بر این، آسیاب های دینامیکی نیز وجود دارد که توسط عوامل مختلف فرسوده می شوند، آسیاب های تراش در هنگام تمیز کردن، و غیره. مقاومت سایشی پارچه اغلب می تواند نشان دهنده ثبات پارچه باشد.