تاثیر ماده سفید کننده فلورسنت بر سفیدی پارچه

انواع مختلفی از براق کننده های فلورسنت وجود دارد و مارک های خاصی از روشن کننده ها برای روشن کردن الیاف مختلف استفاده می شود. اگرچه ساختار شیمیایی و خواص روشن کننده های مختلف متفاوت است، اما اصل روشن کننده الیاف یا پارچه ها یکسان است. اصل سفید کننده عمدتاً به دلیل وجود سیستم پیوند دوگانه مزدوج در مولکول عامل سفید کننده است که دارای مسطح خوبی است. این ساختار مولکولی خارق‌العاده می‌تواند پرتوهای فرابنفش (طول موج 300 تا 400 نانومتر) را زیر نور خورشید جذب کند. روکش آبی-بنفش (طول موج 420-500 نانومتر است)، روکش آبی-بنفش با رنگ زرد روی الیاف یا پارچه مخلوط می شود تا به رنگ سفید تبدیل شود، که فیبر یا پارچه را به وضوح سفید می کند. اثر روشن کنندگی عامل سفید کننده فلورسنت فقط رنگ روشن کننده و مکمل در کل مدرسه است و نمی تواند جایگزین سفید کننده شیمیایی شود. بنابراین، اگر پارچه بدون سفید کننده مستقیماً با عامل سفید کننده فلورسنت روشن شود، اثر سفید کننده ایده آل نیست. از.
از اصل روشن کننده فلورسنت، اثر سفید کننده روشن کننده عمدتاً به محتوای اشعه ماوراء بنفش در روز تابش و غلظت روشن کننده فلورسنت روی فیبر یا پارچه بستگی دارد. هنگامی که محتوای نور ماوراء بنفش در روز تابش کافی باشد و غلظت روشن کننده فلورسنت روی پارچه در محدوده مشخصی تغییر کند، با افزایش غلظت روشن کننده روی پارچه، اثر سفید کنندگی افزایش می یابد. اما هنگامی که غلظت روشن کننده روی پارچه افزایش می یابد. هنگامی که غلظت به غلظت مناسب افزایش یابد، اثر سفید کنندگی بهترین است و بالاترین مقدار سفیدی را می توان به دست آورد. اگر مقدار ماده سفید کننده از غلظت بهینه بیشتر شود، نه تنها اثر سفید کنندگی روی پارچه بهبود نمی یابد، بلکه برعکس کاهش می یابد. (یعنی پارچه زرد شده ولی سفیدی آن کم می شود). در این زمان غلظت بهینه روشن کننده را نقطه زرد شدن روشن کننده می نامند.
بنابراین، چرا با افزایش غلظت عامل سفید کننده فلورسنت روی پارچه، اثر سفید کننده دیگر افزایش نمی یابد؟ دلیل اصلی این است: از آنجایی که شدت رنگ زرد روی پارچه محدود است، روکش زرد تغییر می کند (طول موج غالب حدود 570 نانومتر است)) رنگ مکمل رنگ زرد که توسط روشن کننده فلورسنت برای جذب نور ماوراء بنفش ساطع می شود. رنگ بنفش آبی نیز محدود است. با افزایش غلظت ماده سفید کننده فلورسنت روی پارچه، شدت رنگ آبی-بنفش ساطع شده از پارچه نیز افزایش می‌یابد، در نتیجه بخشی از رنگ زرد روی پارچه را جبران می‌کند، به طوری که شدت رنگ زرد به تدریج کاهش می‌یابد. و پارچه سفیدتر و سفیدتر می شود. هنگامی که غلظت ماده سفید کننده فلورسنت روی پارچه به غلظت مناسب (یعنی نقطه زرد شدن ماده سفید کننده) افزایش می یابد، شدت پوشش آبی-بنفش ساطع شده دقیقاً برابر با شدت پوشش زرد روی پارچه است. پارچه، که دقیقا یکدیگر را خنثی می کنند. هنگامی که پارچه سفیدترین است، اثر سفید کننده بهترین است. هنگامی که شدت پوشش آبی-بنفش بیشتر از شدتی است که رنگ زرد روی پارچه را خنثی می کند، رنگ آبی-بنفش که توسط عامل سفید کننده منعکس می شود بسیار آشکار است. در عین حال، با توجه به گروه های مختلف تشکیل دهنده عامل سفید کننده، تن های مختلف (مانند رنگ آبی بنفش، پایان قرمز آبی و غیره) نیز آشکارتر است، نتیجه اثر ترکیبی دو عامل فوق. رنگ خاکستری پارچه را افزایش می دهد و با افزایش غلظت عامل سفید کننده اثر آن افزایش می یابد و در نتیجه اثر سفید کنندگی کاهش می یابد. اگرچه در این زمان هیچ اثری از رنگ زرد روی پارچه وجود ندارد، اما دیگر سفید، روشن و خیره کننده به نظر نمی رسد. بنابراین هنگام انتخاب یک براق کننده علاوه بر در نظر گرفتن اثر روشن کنندگی آن، باید از طریق تست نمونه به دنبال نقاط زرد شدن براق کننده های مختلف روی پارچه نیز باشید تا از آن به طور معقول استفاده شود تا بهترین اثر روشن کنندگی به دست آید.