آشنایی با ثبات رنگ پارچه

ثبات رنگ به میزان محو شدن و لکه دار شدن رنگ لباس ها اطلاق می شود. استاندارد ملی اجباری GB18401-2003 "مشخصات فنی ایمنی پایه ملی برای محصولات نساجی" تصریح می کند که شاخص های مختلف ثبات رنگ محصولات واجد شرایط باید بزرگتر یا مساوی با سطح 3 باشد.

درجه بندی ثبات رنگ عبارتند از: درجه 1، درجه 1-2، درجه 2، درجه 2-3، درجه 3، درجه 3-4، درجه 4، درجه 4-5، درجه 5. 5 درجه و 9 درجه، درجه 1 بدترین، درجه 5 بهترین است (بدون محو شدن). سطح 3 فقط می تواند یک سطح پایه، یک سطح متوسط ​​باشد.

ثبات رنگ پارچه به طور کلی شامل موارد زیر است:

مقاومت در برابر صابون، مالش، نور، سفید کننده یا اکسید کننده (عامل کاهنده)، مقاومت در برابر اتو، مقاومت در برابر لکه تعریق و ثبات رنگ در برابر تعریق و نور و غیره.

در این میان، مقاومت در برابر صابون، مقاومت در برابر اصطکاک، مقاومت در برابر نور، مقاومت در برابر آب و مقاومت در برابر تعریق چندین شاخص ثبات رنگ هستند که اکثر خریداران در تولید و تجارت واقعی به آنها توجه بیشتری دارند.

ثبات رنگ به صابون زدن

1. مقایسه روش های آزمون برای ثبات رنگ به صابون

ثبات رنگ به صابون یکی از رایج ترین موارد ارزیابی ثبات رنگ است. ثبات رنگ به صابون زدن به میزان کم رنگ شدن پارچه های رنگی پس از صابون زدن در شرایط مشخص اشاره دارد. این شامل دو مورد ارزیابی است: محو شدن همانطور که هست و رنگ آمیزی پارچه سفید. محو شدن آن طور که هست به کمرنگ شدن پارچه های رنگی قبل و بعد از صابون زدن اطلاق می شود. لکه دار شدن پارچه سفید به این معناست که پارچه سفید و پارچه های رنگی به صورت خاصی به هم دوخته می شوند و پس از صابون زدن به دلیل کم رنگ شدن پارچه های رنگی، پارچه سفید رنگ می گیرد. درجه محو شدن یا لکه شدن باید تحت منبع نور تعیین شده آزمایش شود و توسط کارت خاکستری استاندارد درجه بندی شود. نتایج به 5 درجه تقسیم می شوند که درجه 5 بهترین و درجه 1 بدترین است.

2. رابطه بین ساختار رنگ، رنگرزی و فرآیند پس از درمان و ثبات رنگ به صابون سازی

در آزمایش روزانه، تعداد قابل توجهی از منسوجات، از جمله پنبه، پشم، پلی استر، نایلون و پارچه های ترکیبی آنها، و پارچه های الاستیک حاوی اسپندکس، پوشش های نایلون و الیاف استات رنگ آمیزی شده در سطح 3 یا کمتر از آن. اگرچه رنگ ها و فرآیندهای رنگرزی استفاده شده برای مواد فیبر مختلف متفاوت است، مشکلاتی که بوجود می آیند کاملا مشابه هستند. این عمدتا به رنگ شناور سطح پارچه و انتقال برخی از ذرات سلولز رنگی مربوط می شود، بنابراین به نوع رنگ مورد استفاده، فرآیند رنگرزی و فرآیند پس از درمان نیز مربوط می شود.

3. ماندگاری رنگ صابونی محصولات رنگ شده با رنگ های راکتیو به رنگ های ثابت نشده بستگی دارد.

با در نظر گرفتن رنگ‌های راکتیو به عنوان مثال، از نظر تئوری، به دلیل تشکیل پیوندهای کووالانسی بین رنگ‌ها و الیاف، شستشو با آب به راحتی نمی‌تواند باعث دفع، محو شدن و خونریزی رنگ شود. بنابراین، ثبات رنگ رنگ‌های راکتیو در برابر صابون‌سازی به مقدار رنگ ثابت نشده (رنگ هیدرولیز شده و مقدار کمی رنگ واکنش‌نگر) بستگی دارد. اگر رنگ هیدرولیز شده را نتوان به طور کامل با صابون زدایی پاک کرد، پس از شستشوی بعدی رنگ همچنان محو می شود. پایداری صابون نیز به پایداری باند رنگ باند شده مرتبط است و رنگ شکسته باند نیز در آب محو می شود. بنابراین، مهمترین عامل موثر بر ثبات رنگ در برابر صابون سازی، ساختار و عملکرد رنگ و به دنبال آن فرآیندهای رنگرزی و پس از رنگرزی است. رنگهای راکتیو سرعت تثبیت بالا یا سرعت هیدرولیز آهسته دارند و مقدار رنگ هیدرولیز شده کم است و مقدار رنگی که باید با شستشو حذف شود نیز کم است. رنگهای ثابت نشده و رنگهای هیدرولیز شده دارای مستقیمی کم، حلالیت در آب خوب هستند، به راحتی لکه نمی شوند و به راحتی شسته می شوند. اما غلظت رنگ زیاد و مقدار باقیمانده رنگ زیاد است، بنابراین شستن آن آسان نیست.

4. پایداری صابون زدن نیز ارتباط نزدیکی با فرآیند رنگرزی دارد

علاوه بر این، پایداری صابون سازی نیز ارتباط نزدیکی با فرآیند رنگرزی دارد. جذب و انتشار رنگ کافی است، سرعت تثبیت رنگ زیاد است، رنگ باقیمانده و رنگ هیدرولیز شده کمتر است و شستشوی آن آسان است. فرآیند رنگرزی معقول است، پیوند کووالانسی بین رنگ و الیاف به راحتی در طول رنگرزی و پس از درمان شکسته نمی شود و ثبات رنگ در صابون زدن خوب است.